Krążenie wody w przyrodzie
Wędrówka kropelki wody
- ciecz – wtedy jest zwykłą wodą, którą pijemy,
- ciało stałe – zamienia się w lód lub śnieg,
- gaz – czyli para wodna, której nie widzimy gołym okiem.
Opis: Opiera się na analizie słuchowej i głoskowaniu. Uczeń poznaje głoski, następnie uczy się ich łączenia w sylaby i wyrazy. Zalety: Uczy fonologicznej świadomości, skuteczna w profilaktyce dysleksji. Autorzy/Źródła: M. Bogdanowicz, G. Demel.
Opis: Uczeń poznaje litery (nazwy graficzne), a następnie uczy się je odczytywać i łączyć. Uwaga: Często dzieci zaczynają czytać literując, co nie przekłada się bezpośrednio na płynność czytania.
Opis: Nauka opiera się na rozpoznawaniu i łączeniu sylab, najpierw otwartych, potem zamkniętych. Autorzy: J. Cieszyńska i M. Korendo. Szczególna cecha: Wspiera rozwój mowy i automatyzację czytania.
Opis: Dziecko uczy się rozpoznawać całe wyrazy jak obrazy, bez ich rozkładania na części. Autor: Glenn Doman. Odbiorcy: Dzieci najmłodsze (od 2. roku życia), dzieci z niepełnosprawnościami.
Opis: Nauka czytania przez rytmizowanie i sylabizowanie (np. klaskanie sylab). Zalety: Angażuje ruch, rytm, muzykę – przydatna u dzieci z zaburzeniami koncentracji.
Opis: Uczeń najpierw poznaje całe wyrazy (analiza), potem rozbija je na części i z powrotem łączy (synteza). Przebieg: wyraz → sylaby → głoski → litery → znowu całość. Zalety: Angażuje myślenie analityczne i syntetyczne.
Opis: Oparta na kolejności wprowadzania liter w elementarzach. Często stosuje się ją przy nauce czytania z podręcznikiem. Przykład: Elementarz Falskiego.
Opis: Uwzględnia rozwój koordynacji wzrokowo-ruchowej, pamięci i analizy wzrokowej. Wykorzystanie: W terapii pedagogicznej dzieci z trudnościami w czytaniu.
Opis: Uczy czytania poprzez zaangażowanie wielu zmysłów: wzroku, słuchu, dotyku i ruchu. Stosowanie: szczególnie pomocna w terapii dysleksji. Źródła: Orton, Gillingham, podejścia multisensoryczne.
Opis: Dziecko uczy się liter i głosek w sposób skojarzeniowy i zabawowy, zgodnie z rozwojem mowy. Cechy: nie stosuje liter dużych na początku nauki, wykorzystuje zabawy językowe, gry i ćwiczenia grafomotoryczne. Autor: B. Rocławski.
Opis: Integruje rozwój funkcji słuchowych, wzrokowych i ruchowych z nauką czytania i pisania. Elementy: rytm, grafomotoryka, koordynacja. Autorka: M. Bogdanowicz.
Opis: Nauka czytania poprzez opowiadanie i tworzenie historii – dziecko najpierw poznaje sens i kontekst, potem dopiero strukturę językową. Zalety: Rozwija zrozumienie tekstu, kreatywność i myślenie przyczynowo-skutkowe.
Opis: Nauka czytania w kontekście projektów edukacyjnych (czytanie przepisów, instrukcji, etykiet itp.). Zalety: Wysoka motywacja, praktyczność.
Opis: Dzieci uczą się czytania i pisania przez zabawy z materiałami dydaktycznymi (litery szorstkie, ruchome alfabety). Autorka: Maria Montessori. Zalety: Indywidualne tempo, aktywność własna dziecka.
Opis: Uczeń słucha, jak nauczyciel czyta, a potem powtarza – rozwijanie słuchu fonemowego i pamięci słuchowej.
Opis: Czytanie wplecione w gry edukacyjne – dzieci uczą się mimowolnie, przez działanie. Zalety: Wysoka motywacja, ułatwia naukę uczniom.
Czy wiesz, że kalendarz to taki specjalny plan, który pomaga nam wiedzieć, jaki jest dziś dzień, kiedy mamy wakacje, a kiedy urodziny? Bez kalendarza trudno byłoby się umówić na spotkanie czy zaplanować wycieczkę. Kalendarz dzieli czas na dni, tygodnie, miesiące i lata.
Historia kalendarza jest bardzo długa. Już starożytni Egipcjanie obserwowali niebo i zauważyli, że po pewnym czasie pory roku powtarzają się. To oni jako pierwsi stworzyli kalendarz podobny do naszego. Później Rzymianie wprowadzili swój kalendarz, a cesarz Juliusz Cezar uporządkował go, tworząc kalendarz juliański. Jednak i on miał małe błędy. Dlatego papież Grzegorz XIII w 1582 roku poprawił go i dziś większość świata korzysta z kalendarza gregoriańskiego.
Kalendarz to naprawdę niezwykły wynalazek – dzięki niemu wiemy, kiedy przyjdzie wiosna, kiedy mamy święta i ile jeszcze dni zostało do wakacji. Można powiedzieć, że kalendarz to nasz przewodnik w podróży przez czas!